Haar billen. Een meisje van vijftien jaar. Een string. Vrolijk, ongedwongen, omhelzen. D. voelde zich vaak machteloos.
Twintig jaar geleden huwde hij het leukste meisje dat hij ooit gezien had. Wat vond hij haar exotisch! Verslaafd was hij aan haar. Wat ze in hem zocht? Geen idee. Zijn rust misschien?
Zonder het echt op te merken werd exotisch normaal of minder exotisch. Hij kon het zijn vrienden niet vragen. Hij zag iets in haar, zij niet. Voor hen was het gewoon een van de vrouwen zoals hun vrouwen vaak gewoon een van de vrouwen voor hem waren.
Voor D. was zij nu ook gewoon een van de vrouwen. Heel af en toe leefde zijn verwonderde bewondering op. Vaak tijdens vakanties als hij haar buiten haar dagelijkse routine zag.
De kus was werktuigelijk geworden. Ze hielden van elkaar maar wat hij in het begin soms had, het beven als hij bij haar in bed stapte, was hij vergeten, totdat…
Meisje Helena stond voor hem. Gewoon in de lift. Iets te dichtbij zoals zo vaak. Hij kon het haar op haar achterhoofd ruiken. Hij sidderde. Die kont. Verdomme, zo dicht bij zijn geslacht.
Het gebeurde in een vlaag van fatalistische waanzin. Hij sloeg haar heel zacht op haar rechterbil en liet zijn hand even liggen. Ze draaide zich om en zei schijnbaar verwonderd; ‘meneer!’
Zijn hand zat al in zijn broekzak om zijn piemel snel in een wat minder ongemakkelijke positie te krijgen. De liftdeur ging open. Zij gaf hem een kus op zijn mond en weg was ze.
Hij wist dat er iets ongehoords gebeurd was, dat er een camera in de lift hangt. Wat bezielde hem! Uitdagende meisjes moest hij als onschuldige meisjes zien. Niet voor hem bestemd! Maar haar reactie, wat moest hij daarmee?
Hij liep de gang door, langs de portiersloge waarin de conciërge achter het loket in een blaadje zat te kijken. In de achtergrond de schermen met camerabeelden.
Hij gaf les aan 2b. Het volgende uur zou hij Helena aan het tafeltje net voor zijn bureau treffen. Hoe zou het verder gaan?